تكامل ؛آنچه خيلي ها درباره آن نمي‌دانند
عرفان خسروي | اگر در تاريخ علم دنبال جنجال‌هاي معروف بگرديد، چندتايي حتما در صدر خاطرات دانشمندان هستند: ماجراي كپرنيك و خورشيد و گاليله، اينشتين و بمب اتمي و البته داروين و تكامل! به قول مرحوم كرايتون-در كتاب «دنياي گمشده»-كسي با عدد آووگادرو مساله ندارد اما مسائلي مانند انقراض و تكامل حسابي دردسرساز بوده‌اند. اما اگر بخواهيد پاي صحبت يك استاد زيست‌شناسي بنشينيد شايد نخواهد سراغ قسمت جنجالي ماجرا برود. تكامل يعني پرتقال تامسون؛ به همين سادگي، به همين خوشمزگي؛ پرتقالي كه بر اساس نظريه «انتخاب طبيعي» (البته به‌طور مصنوعي) تكامل يافت. مثال نه چندان دوست‌داشتني ديگر ويروس‌ها و ميكروب‌هاي بيماري‌زاي جديدي هستند كه هر ساله به جان ملت مي‌افتند و دردسرساز مي‌شوند؛ تكامل در پيش چشم ما رخ‌مي‌دهد. اما اين همه جنجال نيست؛ اكنون ۴۰ سال از نخستين روزهايي مي‌گذرد كه چند زيست‌شناس آشوب‌طلب خواستار زير و رو كردن اساس طبقه‌بندي‌ها به‌نفع نگاه تكاملي شدند. آنها اعتقاد داشتند كه اگر مي‌گوييم پرندگان از نسل خزندگان هستند، بايد تعارف را كنار بگذاريم و پرندگان را در دل خزندگان طبقه‌بندي كنيم. ما اينجا كاري به طبقه‌بندي آنها نداريم (اگرچه با كمال تعجب، امروز همه كتاب‌هاي درسي و علمي از نظر آنها پيروي مي‌كنند) اما مي‌كوشيم توضيح دهيم نگاه تكاملي مثلا چطور كروكوديل‌ها و پرندگان را در كنار هم قرارمي‌دهد.